ARTYKUŁY

WOODSTOCK:
T.LOVE
(31 lipca 2002)

 

Festiwal w Żarach już za dwa dni. A na nim zagra T.Love. Zespół to historia, która trwa już dokładnie 20 lat. W 1982 roku częstochowianin Muniek Staszczyk (wokalista i autor tekstów) założył typową dla tamtych lat kapelę garażową, T.Love Alternative. T.Love to skrót od Teenage Love, przy czym przez pierwszych pięć lat muzycy używali nazwy T.Love Alternative. Pierwszy koncert zagrali na studniówce w IV LO w Częstochowie. W 1984 roku wydali kasetę "Nasz Bubelon", na której znalazły się nagrania zespołu z festiwalu w Jarocinie. Rok później ukazała się kolejna kaseta "Chamy idą" z pierwszym przebojem zespołu "Garaż 84".

Takie piosenki, jak "Wychowanie" i "Liceum" stały się hymnami młodzieży dorastającej w drugiej połowie lat 80. Dopiero po roku 1985 ich piosenki pojawiły się w radiu, a zespół rozpoczął swoje profesjonalne nagrania.

W swojej dotychczasowej dyskografii T.Love płytowo zbliża się do dwudziestki. Grupa, jak chyba żaden inny zespół, doświadczyła wszelkich muzycznych przemian, jakie zaszły w polskiej muzyce od lat 80. T.Love brzmieniowo sięga do źródeł rock and rolla, każdego - i tego prostego, tanecznego, i rocka spod znaku Ramones, B-52 czy Dead Kennedys. Tworzyli więc rock and rolla i punk rocka. Zahaczyli o hard core, acid jazz, muzykę psychodeliczną. Wreszcie zaskoczyli popowymi i glamrockowymi pastiszami. Jednak Muniek za każdym razem podkreśla, że pozostali rockandrollową grupą. Największe przeboje zespołu, to: "I Love You", "Jak żądło", "Warszawa", "Stany", "IV LO", "Wychowanie", "Chłopaki nie płaczą", "Zero" i "Ewa".

T.Love jest przykładem zespołu, który odniósł sukces komercyjny, mimo że - jak twierdzą sami muzycy - nie zasługiwał na to. - Jaki ze mnie frontman, wiochman jestem - wyznał w jednym z wywiadów wokalista i autor tekstów Muniek Staszczyk, komentując swoją mało efektowną aparycję. Członkowie T.Love nadal wyglądają jak prości faceci, którzy wpadli na scenę prosto z ulicy i nabijają się ze wszystkiego wokół.

 

ŁUK
Gazeta Wyborcza nr 177. 4085, Zielona Góra, str. 2, 31 lipca 2002

<<< WSTECZ